Od razu nadmienię, że ten film niezbyt mi się spodobał - aczkolwiek nie skreślam go całkowicie :))
To znaczy jego fabuła i niespodziewane zwroty akcji nijak nie mają się do tego by zaklasyfikować go jako komedię, ani jako film dla nastolatków, ani nawet jako dramat obyczajowy. Mam wrażenie, że jest tym wszystkim po trochu i równocześnie nie jest żadnym z nich. Trochę mi to przeszkadzało w jego odbiorze, bo z jednej strony oczekiwałem czegoś innego, czegoś w stylu filmów młodzieżowych z lat 80-tych, a tego jakoś w ogóle nie było (może parę elementów).
Z drugiej strony zwroty akcji - od przyjemnej komediowej zadymy, po czarny, niemal sensacyjny klimat rodem z "Manhuntera" - destabilizowały samą fabułę, czyniąc ją trochę niejasną. Niby wszystko jest proste, ale ani bohater, ani jego sytuacja wcale a wcale taka nie są... i przez cały film mamy do czynienia z takim porządnickim chłopcem, który w duszy ma diabełka i to jakby Joel doznawał rozdwojenia :))
Są też oczywiście pewne plusy - jak choćby całkiem niezła ścieżka dźwiękowa! Z kilkoma naprawdę rewelacyjnymi motywami. Tengerine Dream spisał się świetnie, tylko, że klimat tej muzyki również nie współgra z typowymi komediami dl małolatów.
No i na koniec warto wspomnieć o naprawdę fajnej roli Toma Cruise'a, który rzeczywiście nie tylko jest postacią numer jeden planu, ale również aktorem świetnie sprawdzającym się wówczas w tego typu rolach (młodych prostolinijnych, ale równocześnie zawadiackich chłopakach z Ameryki w jakże charakterystycznych białych Nike'ach).
Ogólnie warto obejrzeć ten film, ale warto podejść do niego nie patrząc na etykietki jakie mu przypisano - bo okaże się, że to zupełnie coś innego.